Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego” (ZG „DSP”) istnieją od 22 lipca 1950 roku, kiedy to zakończona została budowa kompleksu budynków przy ul. Miedzianej w Warszawie z przeznaczeniem na największy zakład poligraficzny w Polsce. Skład tekstu olbrzymiej, jak na ówczesne czasy, ilości gazet odbywał się na pięćdziesięciu linotypach. Druk natomiast na jednej maszynie PLAMAG. Dzięki inwestycjom ZG „DSP” mogły podjąć się każdej produkcji poligraficznej, jaka była do wykonania w tamtych latach w Polsce. Zakłady Graficzne były więc przygotowane do produkcji we wszystkich podstawowych technologiach poligraficznych wykonywanych drukiem wklęsłym, offsetowym i wypukłym na papierach zwojowych i arkuszowych. Z uwagi na posiadany potencjał produkcyjny i jakość produktów, można było uznać Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego” za zakład o światowych standardach.
Pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdy dokonywały się zmiany ustrojowe państwa, udział przedsiębiorstwa w krajowej produkcji poligraficznej zaczął zdecydowanie maleć. W sierpniu 2007 roku przedsiębiorstwo państwowe Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego” przekształcone zostało w spółkę akcyjną pod firmą Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego” S.A.. Wcześniejsze decyzje, podejmowane przez zarządzających przedsiębiorstwem, postawiły podmiot w trudnej sytuacji finansowej i ekonomicznej. Powstały podmiot nie odgrywał już znaczącej roli na krajowym rynku poligraficznym. W kwietniu 2010 roku właściciel postawił Spółkę w stan likwidacji – Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego” S.A. w likwidacji. Jednym z zadań Likwidatora powołanego do zarządzania Przedsiębiorstwem jest spieniężenie majątku Spółki, w tym sprzedaż nieruchomości gruntowych.
Dom Słowa Polskiego w Warszawie (DSP) – największy zaklad poligraficzny w PRL zlokalizowany przy ulicy Miedzianej 11.
Budowę kompleksu produkcyjnego zaprojektowanego przez Kazimierza Marczewskiego na działce o powierzchni ok. 5 ha zlokalizowanej pomiędzy ulicami Towarową, Pańską, Miedzianą i Srebrną ukończono w roku 1950. Zakład został przekazany do użytkowania 22 lipca. Do 1953 działał pod nazwą Zakłady Graficzne i Wydawnicze „Dom Słowa Polskiego”, od 1953 jako Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego”[1]. W latach 1973-1977 DSP został zmodernizowany i rozbudowany.
Początkowo była to drukarnia prasowa. Druk odbywał się na jednej maszynie PLAMAG, skład natomiast był realizowany na 50 linotypach. W późniejszych latach uruchomiono nowe wydziały – introligatornię, rotograwiurę i chemigrafię, dzięki czemu DSP działał jako drukarnia dziełowa.
W listopadzie 1950 w specjalnie przystosowanej hali produkcyjnej DSP obradował II Światowy Kongres Obrońców Pokoju, co upamiętnia tablica pamiątkowa przy wejściu o treści:
W tym gmachu w dniach od 16 do 22 listopada 1950 roku odbył się II Światowy Kongres Obrońców Pokoju. Na kongresie bohaterskie miasto Warszawa otrzymało honorową Międzynarodową Nagrodę Pokoju. Z okazji XX-lecia Ogólnopolski Komitet Pokoju.
W fabryce drukowano gazety m.in. „Trybunę Ludu”, „Kurier Polski”, „Sztandar Młodych”, „Żołnierza Wolności”, „Młodego Technika”, „Płomyczek” i „Świerszczyk” oraz książki, albumy i encyklopedie m.in. „Wielką Encyklopedię Powszechną PWN” oraz „Małą encyklopedię powszechną PWN” (pierwszą w Polsce encyklopedię wielobarwną). W 1989 w DSP była drukowana „Gazeta Wyborcza”.
W połowie lat 70. drukowano tutaj około 27 milionów egzemplarzy książek, 510 milionów egzemplarzy gazet i 195 milionów egzemplarzy czasopism rocznie[2]. W końcu 1975 zakłady zatrudniały 2,6 tys. pracowników[3].
Od kwietnia 2010 spółka znajduje się w likwidacji[4]. W głównym budynku, opróżnionym z maszyn, mieści się m.in. Centrum Handlowe Jupiter.
W 1976 roku Dom Słowa Polskiego został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I. klasy[5].
http://www.youtube.com/watch?v=Ow5CucBqpYo – budowa DSP
http://w215.wrzuta.pl/film/5KbNQlv4VDa